Dat deze presentatie zo snel kwam, was voor ons ook een verassing. Ik zat in een groepje met Johan van Dalfsen,

Jeroen Kok en Lex van Driel. Als je deze personen een beetje kent en ook onze onderlinge relatie, kon je van tevoren al weten dat het niet het meest productieve groepje zou zijn. We hadden wel al heel snel besloten wat de twee dansstijlen moesten zijn; Bollywood en HipHop. Ook waren we het snel eens over de naam van onze nieuwe dansstijl, namelijk BollyHop. Nu we dit hadden dachten we dat het ons vanzelf kwam aanwaaien. Dit was natuurlijk niet zo en dus kwamen we eigenlijk voor een doemscenario te staan. Op de dag van de presentatie hadden we nog niks. Geen plaatjes, geen tekst. We moesten dus in iets minder dan 20 minuten een presentatie in elkaar zetten. We lieten Jeroen de plaatjes invoegen en ik moest presenteren, wat eigenlijk neerkwam op improviseren. Nadat onze tijd op was hebben we een presentatie gegeven die niet onze beste was, maar ook niet tegen viel. We hadden goeie plaatjes gevonden, en we hadden de tekst een beetje overgenomen van de groepjes voor ons die toevallig ook Bollywood hadden. We hebben Bollywood op de meest ‘Jip en Janekke’ manier uitgelegd. Dingen zoals; Ze dansen op blote voeten, het is Oosters getint. En ook bij HipHop hebben we deze tactiek toegepast. We zeiden dingen over de manier van bewegen. Dat het vaak redelijke losse bewegingen zijn. Ook zeiden we dat HipHop heel erg groot is, en ook verantwoordelijk is voor een aantal virals zoals ‘the Whip Nae-Nae’ en dat soort kleine dansjes. Ook zeiden we dat de kleding lekker losjes is, zodat de bewegingen dus makkelijker zijn uit te voeren. Bij onze nieuwe dansstijl, BollyHop, hadden we bedacht dat het losse bewegingen inhield in een groep met losse kleding. Als muziek hadden we een typische Bollywood nummer met een beat eronder. En dan heb je dus een nieuwe dansstijl; BollyHop